Strategie!
In het wereldje van onderwijsvernieuwers mis ik nog de strategische visie. Althans in het wereldje waar ik in zit: mensen die uitgaan van de ontwikkeling van kinderen. Dat is de enige maatstaf die ik hanteer om naar onderwijs te kijken - en naar de hele samenleving. Er is namelijk heel veel ongemak, onvrede, frustratie en zelfs psychische schade - en dat geldt voor alle groepen die met het onderwijssysteem te maken hebben, behalve bij de bestuurlijke lagen zeg ik even heel oneerbiedig en kort-door-de-bocht. Leerlingen zitten hun tijd uit. Ouders vinden school ondoordringbaar, voelen zich niet genoeg gehoord en gezien en vragen zich soms af waartoe het onderwijs dat hun kind krijgt, dient. De leraren ervaren steeds meer werkdruk en voelen de afstand met de leerlingen langzaamaan steeds groter worden. Burnouts zien we zowel bij veel leerlingen als bij de leraren. De aantallen thuiszitters zijn nu al zo groot (recente schatting 2024 is 90.000) dat het niet meer weg te wuiven valt met &quo