Lex blogt!

  1 d (bijgewerkt) Van de thuiszitters is ongeveer 80% hoogbegaafd. Soms in combinatie met autistische kenmerken. Als we constateren dat de Wet Passend Onderwijs (nu al 9 jaar) kennelijk niet functioneert, althans de uitvoering niet (want het aantal thuiszitters neemt toe) en er nu zelfs een APARTE subsidieregeling is voor het ondersteunen van hoogbegaafde leerlingen, nog BOVENOP de vele miljoenen die er op de plank liggen voor ondersteuning, een regeling waar de Samenwerkingsverbanden natuurlijk heel graag gebruik van maken, dan trek ik met grote zekerheid de volgende conclusies: - dat het een onvergeeflijke vergissing is om een kind dat "anders leert" te bombarderen tot "kind dat ondersteuning nodig heeft" oftewel een "zorg"-leerling - dat het hele circus rondom de zogenaamde ondersteuning van leerlingen uiteindelijk enkel om geld draait - dat het strikte onderscheid "onderwijs" of "zorg" een boekhoudkundige scheidslijn is die veel el

Een van de meest schokkende "ontdekkingen" die ik deed toen ik, als kersverse wetenschapper, in een bedrijf kwam te werken, was dat kennis helemaal niet zo belangrijk was. Voor mij was kennis het Walhalla. Dat had ik meegekregen uit de wetenschappelijke cultuur op de universiteit. Kennis vergaren, organiseren en de vrije uitwisseling daarover was eigenlijk het ideaal van de wetenschappelijke instituties, helemaal conform het Griekse ideaal. Ik voelde me er lange tijd zeer thuis. Helaas, toe ik met al mijn diploma's en bagage in een bedrijf kwam te werken, bleef daar nauwelijks nog iets van over. Kennis - mijn kennis - was slechts zoveel waard als dat het de commerciële doelstellingen van het bedrijf diende. Vandaar ook de rare paradox dat iemand met meer kennis dan zijn leidinggevende toch lager in de hiërarchie kon zitten. Mensen van overduidelijk minder allooi vertelden mij wat ik moest doen. Schade en schande - een harde leerschool. Natuurlijk kun je dan zeggen "h

Zeer wijze woorden van éminence grise Tjeenk Willink. In de problematiek rondom thuiszitters is dit een cruciale factor namelijk. Ouders voelen zich machteloos en tegen de muur gezet. Maar dat is niet nodig. Met wat gerichte hulp en begeleiding kunnen ze veel krachtiger optreden en de rechten hun kind (en die van henzelf) veel beter behartigen en dan de zaken toebuigen naar een wending die voor hun kind veel beter is! Ik neem een Linkedin post integraal over: "" Status is online Bram Voncken Bram Voncken • 2e • 2e Chief Change Officer | Ik help publieke organisaties met het oplossen van lastige problemen en vereenvoudigen en versterken van dienstverlening ✓ Chief Change Officer | Ik help publieke organisaties met het oplossen van lastige problemen en vereenvoudigen en versterken van dienstverlening ✓ 1 d • Bewerkt •  1 d • Bewerkt • Connectie maken Connectie maken met Bram Voncken Houd voet bij stuk! "De overheid biedt geen duidelijkheid over de bescherming waarop haar b

  De term hoogbegaafd bezorgt me al jaren hoofdbrekens. Toen ik een jaar of 20 geleden ontdekte dat ik in dat hokje paste (want dat is meteen knuppel nummer 1: het is een hokje) was ik blij en tegelijk niet blij. Blij omdat ik ineens allerlei aspecten van mijn leven kon plaatsen: mijn brede belangstelling, mijn ongebreidelde honger naar kennis, mijn neiging om projecten te starten maar niet af te maken, mijn hekel aan smalltalk, de worsteling die ik zo vaak had tussen me terugtrekken en dan lekker 'mijn ding' doen of meegaan met de onvermijdelijke socialising (nee hè moet ik nou weer mee naar dat feestje?), mijn hsp, mijn extreem rechtvaardigheidsgevoel etc.etc.  In de groep Hoogbagaafde Ondernemers zegt Wilma Kaptein, een van de beheerders, het zo: "" Jij bent een snelle denker, slimme-patronen-ontdekker, sprankelende ideeën-fontein, sensitieve sensor, eigenwijze uitvinder, visionaire koploper, filosofische diepgraver, gamechanger, innovator en/of andere vreemde voge

 Ik heb iets heel bizars ontdekt: in ons land zijn problemen zoals lerarentekorten, bezuinigingen in de zorg, woningnood, het drama dat jeugdzorg heet, het gebrek aan passend onderwijs dat tot thuiszitters leidt, en bedenk er zelf nog een paar, die problemen worden niet opgelost. En dat terwijl er wel miljarden aan geldstromen mee gemoeid zijn. Hoe komt dat? Het lijkt wel alsof problemen geldstromen veroorzaken. En dat kan je vrij gemakkelijk constateren. Het lerarentekort zorgt elk jaar voor 2 à 3 miljard EXTRA dat naar de scholen toestroomt. Bestuurders zijn daar natuurlijk heel erg blij mee. Want ja, daar worden ze voor betaald: geld ontvangen en het weer verdelen, dat is het wel zo'n beetje. Jeugdzorg verdient elk jaar vele miljarden aan uithuisplaatsingen en ondertoezichtsstellingen. Gezinnen gaan kapot, maar dat is niet interessant. De geldkraan gaat open en daar gaat het om. Onze minister van Wonen gaat naar dure beleggersbeurzen en legt daar enthousiast uit dat de woningmar

Het is niet de bedoeling dat het lerarentekort ook echt wordt opgelost. In de bureaucratie van ons ministerie (en je ziet dat op heel veel plekken) zijn problemen juist zeer aantrekkelijk. Waarom? Omdat er dan geldstromen loskomen. Problemen worden dus beloond! Elk jaar gaat er 2 à 3 miljard (je leest het goed) EXTRA naar de scholen. Heerlijk, toch? En wie controleert of dit geld het probleem oplost? Eén keertje raden: niemand! Kat in 't bakkie! Bingo! bestuurders weer blij...... er is weer geld rondgepompt en dat is precies de bedoeling. Waarom zou je een probleem dan nog ..... oplossen?