Inleiding

De Kindbeeldentuin

Inleiding

Dit boek gaat niet over kinderen.

Het gaat over het vraagstuk, hoe wij in onze samenleving omgaan met kinderen. Hoezeer beelden die we gevormd hebben over kinderen ons gedrag naar hen toe bepalen. En welke gevolgen dat heeft voor de kinderen zelf.

Daar hebben we als volwassenen namelijk nogal wat laten liggen. En dit is meteen de eerste statement van dit boek.

Dit is niet het zoveelste boek over:

• opvoeding
• opvoedingsadvies
• pedagogie
• de geschiedenis van het kind in de samenleving
• kinderen met stoornissen, labels of andere bijzonderheden
• hoe om te gaan met uw blèrende peuter in de supermarkt

We gaan het hebben over hoe wij kinderen zien. Kindbeelden zijn opvattingen over "het kind": wat een kind is, wat het zou moeten zijn, hoe wij graag zien dat een kind zich ontwikkelt, hoe kinderen zich dienen te gedragen etc. Die kindbeelden hebben een enorme invloed op zowel kinderen als de samenleving. Toch zijn de meeste mensen zich daar niet erg van bewust, zelfs veel professionals niet. 

Dit boekje wil u bewuster maken van die kindbeelden, hoe bepalend ze zijn, welke u misschien zelf in de spiegel tegenkomt, en u daarmee aanwijzingen geven over hoe uw opvattingen uw kijk op en omgang met kinderen bepalen, bewust en meestal ook onbewust.

U krijgt pittige gedachten aangereikt, die niet alledaags zijn maar wel aanzetten tot reflectie en overdenking. U heeft des te meer aan dit boekje naarmate u er zelf mee aan het werk gaat. Geen hapklare brokjes deskundigheid, het tijdperk van Dr. Spock is voorbij. De opgeworpen vragen bieden we u aan om zelf een mening te vormen en - wellicht - een bestaande opvatting te herijken. Er zijn geen kantenklare antwoorden, tenzij u een rigoureuze levensovertuiging hebt en op zoek bent naar antwoorden die u graag zelf zoudt willen horen. Maar in dat geval is dit boekje ook niet aan u en uw kostbare tijd besteed. Leg het dan maar weg of vraag uw geld terug.

Hoe denkt u eigenlijk over uw eigen kindertijd? Wat heeft uw opvoeding met u gedaan en hoe heeft u zichzelf daarin ontwikkeld (of niet)? Zou u de opvoeding die u zelf heeft gehad, graag anders zien? Hoe heeft dat proces, als u zelf kinderen heeft, of werkt met kinderen, bij uzelf gespeeld?

Dit geeft al een inkijkje over de receptuur van het boek.

Ga met ons op avontuur door de Kindbeeldentuin en verbaas u!

Even over die titel. Niet een erg voor de hand liggend woord. Eigenlijk een niet-bestaand woord. Je komt het niet tegen in de Van Dale. Om de bedoeling te begrijpen trekken we het uit elkaar in twee woorden: beeldentuin en kindbeelden. 

Bij beeldentuin kunnen we ons allemaal iets voorstellen.

Je wandelt wat door zo'n beeldentuin... allemaal heel relaxed.... en de beelden laat je tot je komen.... het is een enigszins dromerige setting, die af en toe aanzet tot denken en je dan weer doet terugvallen in die lome zondagmiddagstemming....

Daarnaast bestaan er ook kindbeelden: opvattingen over hoe we in de samenleving onze kinderen zien, en vooral wat wij als volwassenen vinden dat onze kinderen moeten worden. Kennelijk moeten ze iets worden wat ze niet al zijn..... rare wereld.

Ook daarin verkeren we nog een beetje te veel in die droomstaat: dit boekje geeft u materiaal om eens stil te staan bij die kindbeelden. Want we hebben ze allemaal, en vaak onbewust.

Twijfel, observaties die schuren, overdenkingen, reflectie zijn de drijvende elementen hier. Vele overtuigingen komen langs, en we proberen ze aan te bieden zonder er zelf meteen boodschappen bij mee te geven, om u ruimte te geven om ermee aan het werk te gaan. 

Is dat helemaal eerlijk, zoals ik het nu zeg? Nee, niet helemaal. Achter mijn zogenaamde objectiviteit schuilt een duidelijke overtuiging over hoe we in onze samenleving omgaan met onze kinderen. Ik vind dat niet best, dat zeg ik eerlijk. We vinden veel te veel over wat een kind zou moeten. Mijn favoriete boek is "Het geminachte kind" van Guus Kuijer. Ik las het in 1980 en het gaf me vleugels. Eindelijk iemand die snapte hoezeer we kinderen verwaarlozen en hoeveel behoefte kinderen hebben aan erkenning, acceptatie en waardering. Het raakte me diep en is dan ook de reden waarom ik dit boekje heb geschreven.

Ook geven we inspiratie. Vooral aan de linkerkant van de pagina vindt u plaatjes, cartoons en citaten die hoop geven en een tikje de goede kant op.

Voor wie is dit boek bedoeld?

Dit is niet het zoveelste boek, geschreven door een deskundige (ben ik namelijk niet) voor andere deskundigen. Wellicht herkent u zich in een van de volgende situaties:

• je bent een jonge ouder en op zoek naar inspiratie zonder een bepaalde kant op geduwd te worden
• je wilt graag je ervaringen rondom het thema 'kinderen' eens onderzoeken en delen
• je wilt toch echt eens praten met je partner of met een professional over iets dat je is opgevallen t.a.v. opvoeding, het gedrag van een andere ouder, een boek etc.
• je bent kindprofessional en op zoek naar een verfrissende kijk
• je werkt op een school en ziet veel kinderen die het moeilijk hebben en je wilt daar meer grip op krijgen
• je probeert deze tijd te begrijpen aan de hand van wat er nu aan de hand is (of lijkt te zijn) met kinderen
• je wilt terugkijken op je eigen kindertijd en daar nieuwe frisse ideeën over krijgen
• je hebt issues in je persoonlijke leven die verbonden zijn met je jeugd
• je wilt je Innerlijk Kind helen
• je wilt je communicatie met kinderen verbeteren
• je zoekt naar inzicht in de kinderziel
• je bent alle programmeringen en indoctrinatie rondom kinderen helemaal zat
• je zoekt een andere school voor je kind of thuisonderwijs

En verder hoop ik dat u, net als ik, de overweldigende warmte, liefde, oprechtheid en hartelijkheid die er (nog steeds!) van kinderen uitgaat, en het intense plezier in het leven dat van die koppies afstraalt, ook in dit boekje zult voelen.

Hoe zei Willy Alberti het ook alweer?

"De glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft". En dat is zo.