Miro

Luc De Wandel

  · 

“Als kinderen heel jong zijn, hebben ze een aangeboren gevoel voor het wonderbaarlijke; ze geloven dat alles leeft, dat alles intelligent is, ze praten met insecten, stenen, dieren en planten.

Een paar jaar later verliezen ze dit gevoel van verwondering, omdat volwassenen hen belachelijk maken, en zelfs als ze er geen grappen over maken, dan zal hun materialistische en weinig open houding uiteindelijk op de kinderen overslaan.

Zodra kinderen dat gevoel van verwondering verliezen, verliezen ze echt het essentiële. We moeten onszelf niet wijsmaken dat het een groot bewijs van superioriteit van volwassenen is dat ze ervan overtuigd zijn dat het universum noch ziel noch intelligentie heeft, en dat de mens het enige levende en intelligente wezen is.

Integendeel, de hele natuur is levend en intelligent, ze wordt bevolkt door levende en intelligente wezens, waarvan sommige zelfs veel intelligenter zijn dan de mens.

En vanaf de dag dat de mens deze intelligentie en dit leven ontkent, is het in hemzelf dat blindheid en dood vat beginnen te krijgen...'

- Omraam Michaël Aivanhov

Foto: Sabine Weiss, Kleine jongen kijkt naar een werk van Joan Miró, 1975.