Op naar de gemeente....

Ik zie een website die oproept tot een burgerberaad. Het idee is dat je in je eigen buurt samen met andere burgers, of met vrienden of je familie, praatclubjes start over wat je bezighoudt, en dat levert een soort van wensenlijst op en die ga je dan aanbieden aan de beleidsmakers.

Uiteindelijk komt er dan een burgerberaad. De gedachte daarachter is dat je meer directe democratie krijgt.

Nou kun je daar van alles van vinden; de ene vindt het kostelijk naïef en de ander superrevolutionair. Maar daar wil ik het nu niet over hebben.

Waar het mij om gaat is een dieperliggend thema. Want waarom zou je naar de gemeente (of provincie of desnoods de politiek) stappen? Want de oorzaak van het gemis dat deze mensen constateren, namelijk een overkill aan bureaucratie, afstand tussen burger en overheid die al maar groter wordt etc. is nou juist de reden voor dit initiatief.

Maar dan verspil je je energie toch niet door naar de instanties toe te stappen die zelf diep met die problemen verbonden zijn? Dat is traditioneel denken en daar gaan we juist vandaan.

Een kennis van mij klaagde over haar ouders. Die praatten namelijk niet meer met elkaar maar elk van hen spande haar voor z'n karretje om het ongenoegen over de ander te uiten. Zij voelde zich verplicht dat dan steeds maar over te brieven aan de andere 'partij'. Er was een ongezonde cultuurtje ontstaan waar ze zichzelf alledrie in hadden genesteld maar er niet meer uit konden komen.

Ze was van plan aan haar ouders te vertellen hoezeer dit haar leven vergalde. Maar ik zei "ik heb een andere aanpak." Ze keek me met grote ogen aan. Ik: "Ja je moet vooral niet denken dat openlijk klagen gaat helpen. Daar halen ze hun neus voor op. Ze gaan gewoon lekker door." "Maar wat helpt dan wel?" Ik: "hummen."

"Hummen???"

Ja, hummen. Alleen nog maar steeds hmmmm zeggen, wat er ook gezegd wordt. Dan droogt de stroom vanzelf op. Je besteedt er namelijk geen energie meer aan. Ze kunnen je niet meer gebruiken in het machtspelletje.

Het werkte.

Ik wens zoiets ook deze idealistische plannenbedenkers toe. Gewoon niet meer vragen of verzoeken indienen. Of een plan en dan wachten hoe er gereageerd wordt. Gewoon doorgaan met je plan. En de omgeving erbij betrekken voordat de zeurders en de klagers kans hebben om bezwaren in te dienen.