Reactie op column Harriët Duurvoort d.d. 20-10-2022 https://t.co/fQy0JzaYco
Blinde Bureaucratie
Ik wil hier ingaan op een diepliggende oorzaak van het
steeds maar niet opgelost krijgen van de problematiek rond #thuiszitters. Een
oorzaak die eigenlijk voor het oprapen ligt maar niet wordt gezien. Ik noem het
maar even het BB-virus. Dat staat niet voor Bescherming Burgerbevolking maar
voor Bureaucratische Blindheid. Onze overheid (het ministerie en aanverwante
instanties) snapt helaas niet waar het eigenlijke ontstaan van thuiszitters
ligt, maar denkt er wel beleid op te kunnen voeren. Beleid dat – uiteraard –
zijn doel mist en in vele gevallen de zaak nog erger maakt. Steeds komt er een
nieuwe aap uit de BB-mouw. Het adagium “Je kunt een probleem niet oplossen op
het niveau waarop het is ontstaan” (aan Einstein toegeschreven) is hier klip en
klaar aan de hand. Ik zeg op voorhand dat de Wet Passend Onderwijs op zichzelf
een prima wet is. Ook al sta ik bekend als een stevige criticus van wat er
sinds 2014, het invoeringsjaar, allemaal is gebeurd (en mislukt of nooit op
gang gekomen), toch breek ik graag een lans voor die wet. De uitgangspunten
zijn hartstikke goed, alleen er worden een paar kardinale denkfouten gemaakt
die heel veel ellende veroorzaken.
Stelling 1. Denken dat er voor elk kind een passende
plek is, is een foute aanname
Dit is een typische BB-aanname. Niet onderzocht, niet
doordacht, maar er wordt wel een hele wet op gebaseerd. Da’s nogal dom. Het
onderwijssysteem is geënt op de “gemiddelde” leerling. Hebt u wel eens een
gemiddelde leerling gezien? Nee, ik ook niet. BB werken met gemiddeldes, achter
de tekentafel bedacht. Hokjesdenken is troef. Alles staat in programma’s en
methodes ingebeiteld. Afwijken is niet de bedoeling. Daarmee creëer je nog niet
een levend, ademend, op de dynamiek van de samenleving afgestemd
onderwijssysteem. Weten we het niet? Kunnen we dat niet doorgronden? Ik denk
veeleer dat er niet geluisterd wordt. Dat is de echte kwaal.
Stelling 2. Nee, het ligt niet aan het kind
De reflex waarmee bijna altijd op een ontstane ‘lastige’
situatie wordt gereageerd in het onderwijs, is dat ‘de’ oorzaak van ‘het’
probleem onmiddellijk en zonder enige reflectie ‘in’ het kind wordt gelegd. Nou
daar hebben we wel ‘oplossingen’ voor: labels, testen, onderzoeksbureaus,
deskundigen die zonder dat ze het kind ook maar één keer zien hun oordeel al
klaar hebben, weerbaarheidstrainingen, genoeg keuze. Gevolg: de problemen
worden erger in plaats dat ze worden opgelost. Het kan desastreus zijn als je
niet alle factoren beschouwt. Het eigenlijke, onderliggende probleem is dat
kinderen niet worden gezien zoals ze zijn, maar enkel of ze in het vooraf
opgestelde hokje passen en daarin zonder morren meedraaien. De ideale leerling
is de brave leerling. We kweken het liefst grijze muizen. Want die zijn niet
lastig.
Stelling 3. Kennis kan een handicap zijn
BB mensen zien het probleem niet, maar ze denken wel dat ze
het zien. Levensgevaarlijk. Ze reageren meestal met méér BB. Zie het onzalige
plan van Wiersma om de verzuimregistratie te intensiveren. En nu gaat het weer
over ‘oudersteunpunten’. Die moeten dan door de samenwerkingsverbanden worden
opgezet. Simpel vraagje: weten ouders dat die bestaan? De meeste scholen
informeren de ouders al niet eens over hun eigen zorgplicht of überhaupt over
Passend Onderwijs. Google maar eens op de website van een paar scholen op
‘zorgplicht’, ‘passend’ of ‘samenwerkingsverband’. Dus…. Dit zien we meteen
alweer op de kopse kant verkeerd gaan. Als het al bij de meest simpele dingen
al fout loopt, zoals informatie geven aan de ouders, I rest my case.
Zet de deur eens open
Er zit ontzettend veel heel erg goede, bruikbare kennis bij
de ouders zelf en bij de ‘nabije deskundigen’ die vaak door de ouders zelf
worden ontdekt en een vertrouwensband met het gezin opbouwen. Kindercoaches,
hb- en autismedeskundigen, vrijwilligers van ouderorganisaties die onbezoldigd
de hele dag aan de telefoon de verhalen van wanhopige ouders aanhoren die zich
aan de kant gezet voelen. Beste BB, daar ligt het goud. Nu nog vinden. Een
zeer gemeende oproep!
Drs. Lex Hupe, vertrouwenspersoon voor ouders van
thuiszitters
Comments
Post a Comment