Kennis? Hoezo kennis?

Een van de meest schokkende "ontdekkingen" die ik deed toen ik, als kersverse wetenschapper, in een bedrijf kwam te werken, was dat kennis helemaal niet zo belangrijk was. Voor mij was kennis het Walhalla. Dat had ik meegekregen uit de wetenschappelijke cultuur op de universiteit. Kennis vergaren, organiseren en de vrije uitwisseling daarover was eigenlijk het ideaal van de wetenschappelijke instituties, helemaal conform het Griekse ideaal. Ik voelde me er lange tijd zeer thuis.

Helaas, toe ik met al mijn diploma's en bagage in een bedrijf kwam te werken, bleef daar nauwelijks nog iets van over. Kennis - mijn kennis - was slechts zoveel waard als dat het de commerciële doelstellingen van het bedrijf diende. Vandaar ook de rare paradox dat iemand met meer kennis dan zijn leidinggevende toch lager in de hiërarchie kon zitten. Mensen van overduidelijk minder allooi vertelden mij wat ik moest doen.

Schade en schande - een harde leerschool. Natuurlijk kun je dan zeggen "hoe naïef" en geloof me, als er iemand is die dat vaak gezegd heeft dan ben ik dat zelf! Maar een andere conclusie kan zijn dat je deze "streetwise" kennis (dit is namelijk ook kennis maar van een heel andere orde!) niet op, in of tijdens je schooltijd meekrijgt. Nul komma nul. En dat is toch een beetje vreemd.......