Meer efficiency, minder inhoud

Een thema dat ik al eens heb aangeraakt: wat je wint aan efficiency door kant-en-klare "methodes" in te kopen bij de grote onderwijsuitgeverijen, verlies ie dat niet aan de andere kant door je school steeds meer een lesfabriek te maken, waarin je die voorgekookte content alleen nog maar in de kinderen hoeft te proppen? Verlies je dan niet op de eigenheid en inbreng van je lerarenteam?

Ik druk deze linkedin post en zijn geheel af:

'Wie is hier nu de baas?' en 'Reguleer de onderwijsmarkt voor beter leesonderwijs'. Twee hele interessante artikelen in de De Groene Amsterdammer over onderzoek van Investico - onderzoeksjournalisten over welke invloed de markt van methodemakers, educatieve uitgeverijen en hun leveranciers hebben op de kwaliteit van het leesonderwijs op Nederlandse scholen.
Met prikkelende uitspraken, zoals:
💡 Methodemakers en distributeurs van lesmateriaal gingen doen wat je van bedrijven mag verwachten: steeds meer produceren. Het resultaat was een stille, maar complete, uitbesteding van didactisch vakmanschap.
💡 "Het blijkt een markt zonder drempels. Iedereen die dat wil kan een lesmethode uitbrengen, inhoudelijke eisen zijn er nauwelijks. Leerkrachten moeten zich verhouden tot een wirwar van bedrijven die met telkens nieuwe producten komen. Overheidsdiensten die scholen voorheen begeleidden bij het kiezen en toepassen van lesmethodes zijn geprivatiseerd. ‘Alle sturing op inhoud is verdwenen’, zegt een oud-ambtenaar."
💡 "Het idee van de lumpsumfinanciering was dat scholen meer macht en autonomie zouden hebben. Dat is faliekant mislukt. Scholen ontbreekt het aan mogelijkheden om scherp te kunnen kiezen tussen de vele aanbieders; tijd en kennis om de inhoud te beoordelen ontbreekt eveneens. En de overdaad van lesmethodes wordt in werkelijkheid aangeboden door slechts twee tussenhandelaren."
💡 "Met het groeiende aantal lesmethodes hebben scholen steeds meer behoefte aan onderzoek naar wat werkt en wat niet. Maar er bestaat geen onafhankelijke controle op lesmateriaal dat in de klas wordt gebruikt."

De conclusie tot nadenken stemmend:
"Het goede nieuws is dat steeds meer scholen het heft in eigen handen nemen. Die stappen af van de kant-en-klare lesmethodes en gaan zelf weer lessen maken. ... Maar dat gaat niet zonder pijn. Bedrijven verkopen immers vooral gemak met hun uitgewerkte lespakketten en apps die prestaties bijhouden in ‘dashboards’ en zo het nakijkwerk doen. Het is een offer dat we moeten brengen, als we niet willen dat Griekenland ons inhaalt op het treurigste lijstje van Europa."

Verder lezen op: https://lnkd.in/e_PgW6Nf & https://lnkd.in/eB5NFBR3

Met bijdragen van o.a. Mayke Zijlstra RDO
, Frank Cuijpers
, Albert Heldoorn Shirley Snip Mirte Dikmans Hilleke Postma Adrie Visscher Jindra Divis Margreet de Vries Rob Egberink Pieter Kuypers Tijl Rood Mirjam Snel Heleen Buhrs Erik Meester

Comments

  1. Hoe ex-schoolhoofd en kinderboekenschrijver Jaques Vriens het aanpakte (en nog) https://pointer.kro-ncrv.nl/zo-kreeg-jacques-vriens-zijn-leerlingen-aan-het-lezen-geen-uitgebreide-boekbesprekingen-en-help?at_medium=social&at_campaign=Facebook&at_channel=Facebook&at_creation=feedkroncrv

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

De leraar die niet wilde lesgeven

My favorite pupil

Ciao!