Lex blogt!

Je hebt twee perspectieven om naar klimaatverandering te kijken: het rationeel-cartesiaanse ("Ik denk dus ik besta") en het perspectief van "het eeuwige, met de Aarde verbonden bewustzijn". Het eerste perspectief is dominant in onze Westerse, 'wetenschappelijke' benadering. Ongeveer 4 eeuwen oud, al naar gelang waar in de geschiedenis je de oorsprong wilt plaatsen. Het ziet de Mens als verreweg het allerbelangrijkse wezen op de Aarde, die de boel naar eigen inzicht exploiteert, organiseert, gebruikt voor eigen gewin en de natuur als object dat je naar believen kunt "managen". Homo Economicus is het rolmodel, de mens (white male chauvinist) die uit eigenbelang en hebzucht zijn omgeving beheerst. Het tweede perspectief is duizenden jaren ouder, vooral buiten de Westerse wereld tot wasdom gekomen (maar ook erbinnen aanwezig, alleen zwaar onderdrukt (denk aan Gnosis)), en gebaseerd op innerlijke, mystieke bewustwording: alles is met elkaar verbonden, ...

Charles Vrugt Charles Vrugt • 2e • 2e Spiritueel Numeroloog , Medium 0318-302915 Reiki - Master sinds 1999. Spiritueel Numeroloog , Medium 0318-302915 Reiki - Master sinds 1999. 8 u • 8 uur geleden Volgen Hopi Indiaanse leider White Eagle gaf een paar dagen geleden commentaar op de situatie: "Dit moment dat de mensheid nu ervaart, kan worden beschouwd als een deur of een gat. De beslissing om in het gat te vallen of door de deur te lopen, is aan jou. Als je de informatie 24 uur per dag consumeert, met negatieve energie, constant nerveus, met pessimisme, dan val je in dit gat. Maar als je deze kans aangrijpt om naar jezelf te kijken, om leven en dood te heroverwegen, om voor jezelf en anderen te zorgen, dan ga je door de poort. Zorg voor je huis, zorg voor je lichaam. Maak verbinding met je spirituele thuis. Als je voor jezelf zorgt, zorg je tegelijkertijd voor iedereen. Onderschat de spirituele dimensie van deze crisis niet. Neem het perspectief van een adelaar die alles van b...

"Waartoe dient ons onderwijssysteem?" Ik ben gefascineerd door de cirkelredeneringen als antwoord op deze vraag. Onderwijsmensen zijn zo overtuigd van het nut van onderwijs dat enig spoor van mogelijke kritiek of zelfs gewoon het willen of kunnen hebben van een andere mening al als een persoonlijke belediging wordt ervaren. Dat maakt een open dialoog erg lastig. Die is er dan ook niet. Maar ook ouders doen aan dooddoeners en cirkelredeneringen. Meestal niet uit vrije wil maar meer om hun kind in het gareel te houden. Kinderen hebben dit meestal trouwens erg goed door, dat ze om de tuin geleid worden. Onderschat kinderen niet. Ze voelen schijnheiligheid feilloos aan. Ik gebruik hier een paar enigszins groteske voorbeelden om mijn punt duidelijk te maken. Het gaat om een gezin dat thuisonderwijs wel op een heel bizarre manier toepast. Je kan zelf de cirkelredeneringen tellen. Mam waarom mag ik nooit het huis uit? Omdat het buiten gevaarlijk is kind. Binnen is het veilig. Maar b...

Soms ben ik verbijsterd over onderwijs. In dit plaatje zit een vooronderstelling, namelijk dat een leraar een kind skills bijbrengt. Maar als ik terugkijk op mijn leven dan kan ik met droge ogen zeggen dat ik 90% van alle skills die me in mijn leven hebben gediend, zelf heb geleerd. Behalve lezen en schrijven en rekenen - maar die had ik met gemak ook buiten een schoolse context kunnen leren. Dus dat telt eigenlijk ook niet mee, als ik streng ben. Maar geliefd zijn en geaccepteerd voor wie je bent, ja dat zijn pas de echte waarden die je leven zinvol en waardevol maken, dat klopt. Maar....... waarom zou je daar dan weer leraren voor nodig hebben? Die liefde en waardering krijg je - als je een beetje geluk hebt - van huis uit al. Maar dan maak je jezelf als leraar toch echt een beetje te groot denk ik dan. Daar heb je dus school niet voor nodig. Waar dan wel voor? De antwoorden die je dan krijgt zijn van die typische "wij van wc-eend" kaliber. Het is zoals het is, omdat het n...

Jacqueline Venneman p o t r n e s d S o 1 8 l t m 6 4 i 3 4 7 7 9 f m g 0 l 4 2 c m 5 7 2 9 4 3 g 0 5 5 g 0 i l 9 9 1 m 1 f 4 7 9 4 0 c l g    ·  Keuzes maken doen we elke dag, vaak zonder erbij stil te staan. Maar wat als we kinderen al jong leren hoe je bewust kiest? Hoe je rekening houdt met jezelf én anderen? Vanuit die gedachte ontwikkelde ik het spel “Kom je eruit?”: een spel voor kinderen van 10-14 jaar om ze begeleid te laten groeien in sociaal-emotionele vaardigheden (SEL). Achter het spel schuilt een proces van luisteren, co-creatie en experimenteren. Samen met Karine van der Zon Tynke van Dijk Cora Vlaming. Samen met leerkrachten, leerlingen en collega’s bracht ik herkenbare dilemma’s in kaart. Van situaties in de klas tot grotere vraagstukken over samenwerking en verantwoordelijkheid. In co-creatiesessies testten we ideeën. Wat daagt kinderen écht uit? Wat voelt speels en toch leerzaam? Zijn de kleuren ook voor kinderen die kleurenblind zijn zichtbaar? Etc.He...