Brief aan mijn innerlijk kind

Gelukkig. Je bent er nog.

En nog wel helemaal intact ook.

Ik ben je heel vaak kwijt geweest. Dat betekent dan dat ik jou ben kwijt geweest. Niet dat jij kwijt was.

Want je was er nog gewoon, in al je pracht, je stralen, je overweldigende liefde voor alles.

Je volslagen naïviteit, je wist helemaal niets en alles kon.

Alles mocht er zijn en je was verliefd op alles en iedereen.

Je kon bergen verzwelgen en oceanen opslokken.

Je wilde alles en iedereen. En tegelijk verzwolg je jezelf in de overmacht van de wereld om je heen.

Je creëerde net zo makkelijk als dat je vernietigde.

Je was. En bent nog steeds.

Je bent niet opgevoed. Niet geabsorbeerd. Je hebt jezelf niet overgegeven.

Dat kan namelijk helemaal niet. Je bent puur en je blijft dat. Niemand kan dat veranderen.

Mensen vinden het onmogelijk om met je te dealen. Je bent een draak. Hun draak.

Alles wat zij hebben afgelegd vertegenwoordig jij.

Je trekt je niks aan van hun rules and regulations. Hun indammingen en insnoeringen.

Ze kunnen niet tegen je originaliteit en noemen dat dan onvoorspelbaarheid.

Als jij je dromen droomt heb je een aandachtsstoornis.

Als jij werkelijkheden creëert voeg je je niet in het programma.

Je bent er niet voor hen. Je bent er voor jezelf.

Jij maakt de wereld.

Je bent het Al en het Een. Al-een.

Je omarmt de Aarde en ze gloeit.

Je reist door Universa en ze groeten je terug.

Ik heb je weer gevonden.

Zullen we spelen?