Leven zonder School
Wanneer we voor onze kinderen een wereld willen creëren zonder school, zijn we nog veel te veel gericht op ons kind.
Er zijn steeds meer ouders die zien dat het schoolsysteem niet meer past bij hun kind. Ze kiezen voor thuisonderwijs of ze gaan reizen.
Ze denken dat hun kind zich dan op een vrijere manier zou kunnen ontwikkelen. Zonder de druk van het schoolsysteem.
Er komt een soort "moeten" en druk in de energie van de ouders. Want nu ligt de verantwoordelijkheid (dat jouw kind zich ontwikkelt) bij jou, de ouder. En wat daarin veelvuldig gebeurt is dat ouders gaan uitreiken naar onderwijsprogramma's die gericht zijn op reizen. Of die gericht zijn op talentontwikkeling, of op innerlijke beleving en bewustzijn.
Op zich is het natuurlijk hartstikke mooi dat ouders denken "Wat heeft mijn kind nodig?" Maar het is nog steeds een beweging die van buitenaf (de ouder) naar binnen gaat (bij het kind). Zelfs als eerst gevraagd wordt aan het kind wat hij/zij graag wil leren. Ook dan gebeurt dat vanuit het hoofd en is het niet een natuurlijke beweging.
En dat is jammer, want eigenlijk is dat hetzelfde als het schoolsysteem, alleen in een ander jasje gestoken.
Als je je kind echt vrijheid wil geven om zich te ontwikkelen op een manier die volledig past bij jouw kind, moet de focus af van jouw kind. Dan moet de focus weer bij jezelf komen te liggen.
En dat kan maar op één manier: door echt weer te voelen wie jij bent, waar jouw behoeften liggen en daarmee te gaan spelen.
Spelen doen onze kinderen al van nature. En dat gunnen we ze ook. Maar kinderen leren niet van woorden, maar van het voorbeeld dat ze krijgen van jou. Dus waarom geef jij niet het voorbeeld hoe "jezelf ontwikkelen op de meest vrije manier" eruit ziet? Waarom ga je zelf niet weer spelen?
Niet met de poppen, de lego of de kleurpotloden. Maar door te doen waar jij blij van wordt. Door jouw innerlijke stroom te volgen.
Op het moment dat ik besloot niks meer aan te bieden aan mijn kinderen (en geen entertainment-programma meer te zijn) veranderde de sfeer van stroperig, hangerig en afwachtend naar licht en plezierig.
Ik speelde weer met het leven. Ik volgde mijn eigen innerlijke stroom. Ik deed waar ik zin in had.
En de kinderen volgden mijn voorbeeld. Ze kwamen in beweging en deden waar zij zin in hadden.
Soms doen we dingen samen. En soms doe ik dingen alleen.
Gisteren op de dag waren we Romeinen in het Archeon, 's avonds maakte ik een prachtige wandeling met Peter over de heide. En vandaag ging ik (terwijl iedereen nog sliep) alleen wandelen in het bos. Héérlijk!
Een vrij leven voor je kinderen creëren begint niet bij de stappen die je zet (reizen/kiezen voor thuisonderwijs). Het begint bij jou. Door de focus weer op jezelf te leggen. En weer te gaan spelen met het leven.
Ik ben benieuwd: hoe voelt dit voor jou? Durf jij de focus te verschuiven van je kind naar jezelf?
Comments
Post a Comment