Niemand zal je komen redden


machtsmisbruik

en daders maar blijven beschermen

dankjewel voor het openbaar maken want
Fatima Aboulouafa want dit machtsmisbruik en deze werkwijzen zijn niet alleen bij politie maar echt op alle lagen van onze overheid, justitie en al haar ketenpartners exact dezelfde
en het zit kennelijk heel diep in mensen

en deze zieke 'cultuur' en slapheid en altijd kiezen voor eigenbelang en maar niet voor rechtvaardigheid en integriteit is meer dan funest, en dat geldt helaas
niet alleen voor werknemers maar ook inwoners van ons land worden door al deze mensen en partijen die niet opstaan tegen wandaden en zelfs misdaden maar deze steeds weer helpen verhullen, waardoor degenen die terecht gewag maken van al deze wandaden, misdaden en rottigheid en of curruptie inderdaad dan keihard aangepakt en echt volledig kapot gemaakt en worden eveneens bedreigd en of afgedreigd en geΓ―ntimideerd en soms nog veel erger

Vandaag werd ik gebeld door een collega met gediagnosticeerde complexe PTSS.
Veroorzaakt door de politie door o.a. jarenlange discrimininatie, zware pesterijen en uitsluiting. Ik hoorde de wanhoop in zijn stem. Hij zei: “Fatima, ze laten me niet met rust. Wat willen ze van me. Moet ik echt mezelf iets gaan aan doen. Is dat wat ze willen…dat ik niet meer adem”.

Ik kan honderden van deze voorbeelden blijven geven. En telkens weer is de rode draad: falend leiderschap en een cultuur die niet misplaatst zou zijn in de gevangenis. Een cultuur waarin je je niet bemoeit met zaken die het daglicht niet kunnen verdragen, een cultuur van ‘wie praat die gaat’, een cultuur waarin gesproken wordt over “ratten”.


Deze verhalen van collega’s blijven mij elke keer weer raken.
Daarom heb ik vandaag een beslissing genomen om jullie met eigen oren te laten horen hoe machtsmisbruik en falend leiderschap werkt.

Een paar jaar geleden heb ik een gesprek gevoerd met een hogere leidinggevende. Een gesprek dat ik, omdat ik de ernst van de situatie inzag en wist dat dit mijn onschuld zou bewijzen, besloot op te nemen.
Wat deze persoon zei, was schokkend, maar niet onverwacht. Deze persoon legde haarfijn uit hoe de macht binnen de organisatie werkt, en waarom mensen zoals ik, die het systeem durven te bevragen, het doelwit worden.
Het werd me duidelijk dat de krachten die tegen me werkten, diep in de organisatie geworteld waren.

Ik wilde dat gesprek gebruiken om iets te veranderen. Een dag later stuurde ik een aantal appjes naar deze leidinggevende en vroeg deze om samen met mij op te staan om het geweld tegen collega's te stoppen. Maar deze persoon zweeg. 5 jaar lang gaf ik deze persoon de kans om het juiste te doen. 5 jaar lang keek deze toe terwijl ik werd kapotgemaakt, terwijl mijn integriteit werd aangevallen. Deze leidinggevende die de waarheid kende en mijn onschuld kon bewijzen, koos ervoor om weg te kijken, en de eigen positie te beschermen.

Nu, vijf jaar later, besef ik: niemand zal je komen redden. Dat moet je zelf doen. Daarom maak ik deze opname openbaar. Niet uit wraak, maar uit een diep gevoel van rechtvaardigheid en de noodzaak om het systeem te veranderen. Deze opname toont niet alleen hoe ik werd ondermijnd, maar hoe een organisatie zichzelf beschermt ten koste van individuen die opkomen voor het juiste.

Ik doe dit omdat verandering nooit zal komen als we blijven zwijgen. Omdat de leidinggevenden in het systeem verantwoordelijk moeten worden gehouden. En omdat ik weiger slachtoffer te blijven van een systeem dat bezielde politiemensen breekt in plaats van beschermt.

Ik deel dit verhaal omdat het tijd is dat er iets verandert. En omdat ik geloof dat mijn strijd niet voor niets is geweest. Voor iedereen die ooit zijn stem heeft verloren door intimidatie en machtsmisbruik: weet dat je niet alleen bent. We kunnen het systeem veranderen. Maar het begint met spreken. Het begint met de waarheid.

Comments

Popular posts from this blog

Al dat spiriwirigedoe.....

De Kindbeeldentuin - inleiding

B3-onderzoek gemiste kansen