Hij staat 'uit'
HIJ DOET NIKS. HIJ STAAT 'UIT'.
‘Kijk’, zegt de juf, en met een knikje van haar hoofd wijst ze in de richting naar waar ik moet kijken.
‘Dit is nou het probleem.’
‘Hij doet niks.’
‘We krijgen hem niet meer ‘aan’.
‘De kinderen maken nu een instaptoets rekenen, maar hij vult overal nul in.’
‘Dus weet ik niet waar hij nu staat.’
Ik blijf nog een uurtje en kijk naar het kind dat ‘uit’ staat.
Wat ik zie is een jongetje dat, zodra er schools geleerd moet worden en er dingen van hem worden verwacht, zichzelf verstopt en het moeilijk heeft.
Maar dat hij niets meer doet, daar ben ik het niet mee eens.
Het hangt er maar net vanaf hoe je ernaar kijkt.
Als hij bij een instaptoets overal ‘nul’ invult kun je niet meer zeggen dat hij ‘niets’ doet.
De opmerking ‘hij doet niets ’ is in dit geval een interpretatie en geen objectieve waarneming.
Dit kind doet wel degelijk iets. Het is alleen niet datgene wat er op dat moment van hem verwacht wordt.
Zolang we het kind niet nauwkeurig en objectief durven waarnemen, maar we het gedrag vanuit onze eigen verwachtingen blijven interpreteren, zullen heel veel kinderen zich onbegrepen blijven voelen.
Met trauma tot gevolg.
Comments
Post a Comment