Ik geef mijn kinderen thuisonderwijs

OM MAAR WEER EENS EEN UPDATE TE GEVEN
Ieder kind is uniek. Met eigen talenten, behoeften en uitdagingen. En dus vraagt ieder kind om een eigen benadering—om een omgeving waarin het mag groeien op een manier die bij hem of haar past.
En als ik dan de steeds vaker de schrijnende verhalen hoor van gezinnen die gedwongen worden tot kleuren binnen de lijntjes, ten koste van de kinderen, maakt me dat heel verdrietig. Net zo als het aanschouwen van situaties waarbij de angst en weerstand van een ouder zorgen voor een mismatch met de daadwerkelijke behoeften van een kind. Zowel binnen als buiten het onderwijssysteem!
Toen mijn kinderen het reguliere onderwijs verlieten, stonden deze vragen centraal:
♡ Wie zijn zij?
♡ Wat hebben ze nu écht nodig om zich optimaal te ontwikkelen?
Het werd een reis vol creativiteit, flexibiliteit en zelfreflectie. Een zoektocht naar hoe leren écht werkt voor hen, voorbij standaarden en structuren.
Wat ik leerde?
• Ieder kind is anders
• Nieuwsgierigheid is de natuurlijke motor van leren
• Kinderen spiegelen precies de lessen die jij als ouder nog mag leren
• Behoeften veranderen—aanpassen en bijstellen mag altijd
• Kinderen weten intuïtief wat ze nodig hebben
• Het is veel eenvoudiger én goedkoper je kinderen naar een overheids gefinancieerde school te laten gaan
• Educatie mag schuren en uitdagen
• Een eigen pad bewandelen (buiten de lijntjes kleuren) vraagt moed (en doorzettingsvermogen)
• Het gaat niet om mij als ouder, maar om hén
Van unschooling naar een holistisch educatieproject. Van community learning naar inspirerende klassen. Drie jaar vol ontdekkingen en experimenteren hebben geleid tot iets bijzonders:
• Mijn dochters spreken, lezen en schrijven vloeiend Engels, en duiken nu tijdens persoonlijke lessen en via Portugese literatuur in de Portugese taal
• Ze hebben goede vrienden om zich heen verzameld, waarbij verbinding belangrijker is dan leeftijd
• Ze weten wat ze wel en niet willen en kunnen dat helder verwoorden
• Ze gebruiken hun lichaam en ritme, naast hun hoofd, als kompas
• Ze dagen zichzelf uit en bewegen door frustratie en spanning heen, om er zelfverzekerder weer uit te komen
• Ze bouwen in vrijheid hun eigen leerlijn, ondersteund door kundige educators.
• Ze leren vanuit intrinsieke motivatie en ontdekken hun passies en talenten
• Ze denken na over hun toekomst en zetten daar nu al zelf stappen in. Beiden willen naar College, en kunnen dat straks ook. Als ze nog steeds willen.
• Ze hebben door hun individuele studieplan veel meer tijd voor hobby's, verbinding met ons en natuur.
• En het is absoluut niet altijd rozengeur en maneschijn!
Livia lijkt in haar focus en aandacht steeds meer te neigen naar kunsteducatie, poëzie, cultuur en maatschappij. Belle naar wiskunde, wetenschap, taal en uitvoerende kunst. Hun educatie bestaat uit een mix van zelfstudie, online studie, begeleide projectstudie en wekelijkse specifieke klassen (theater, literatuur, creatief schrijven, wetenschap, waldorf en kunst).
Het mooiste? Ze zijn tevreden en blij. Hun dagen zijn gevuld met inspiratie, uitdaging en groei. En mocht hun pad hen ooit weer naar een reguliere school leiden? Dan zal ik hen steunen in die keuze.
Want het gaat niet om mij. Het gaat om hén. Om hun weg, hun dromen en hun mogelijkheden. Mijn taak? Het juiste kader bieden, zodat ze volledig tot hun recht komen.
Leren kan zoveel meer zijn dan een standaardroute. Het kan een avontuur zijn—persoonlijk, dynamisch en vol leven.
Maar..
Een belangrijke voetnoot: Dit werkt alleen wanneer ouders in staat zijn hun kinderen te begeleiden, zichzelf te ontwikkelen en eerlijk te reflecteren op de behoeften van hun kind vs. die van henzelf.
Of het nu gaat om unschoolen of een vrije vorm van homeschoolen.
Ook ik zie de kinderen die stuurloos rondzwemmen en wèl beter af zouden zijn binnen een regulier systeem. Het verdrietige is alleen dat dit absoluut niet voor iedereen geldt. Ieder kind, ieder gezin en iedere situatie is anders.
Mijn ultieme droom? Dat we ooit tot een tijd komen waarin het belang van ieder individueel kind écht voorop staat, voorbij de wensen van het reguliere systeem tot controleren vanuit de angst om grip te verliezen.
Wat een creatief feestje zou dat zijn! ✨️
Foto van 1 de klassen. Een duik in de Fibonacci sequence.

Comments

Popular posts from this blog

Al dat spiriwirigedoe.....

De Kindbeeldentuin - inleiding

B3-onderzoek gemiste kansen