It's not about Trump
Trump. You love him or hate him. Er lijkt niets tussenin te zijn.
Mijn tijdlijn stroomt al dagen aan alle kanten vol over Trump. Dus ja dan kan ik niet achterblijven. Want eenieder moet vanuit de eigen expertise er toch iets over vinden. De een ziet vanuit eigen kaders, opleidingen en expertise duidelijke kenmerken van een narcistische persoonlijkheid, de ander weet toch zeker vanuit eigen deskundigheid te onderbouwen waarom Trump een genie is die de wereld gaat redden van het kwaad.
Of je hem nu ziet als de antichrist of de Messias, feit blijft dat je nog steeds kijkt naar het politiek (toneel)spel dat aan ons wordt getoond. Als er echter één ding is dat ik vanuit mijn opleiding politicologie heb geleerd, dan is het wel dat hetgeen wij zien slechts een tipje van de ijsberg is en enkel datgene dat wij mogen zien, én alleen omdat dit stukje ons afhoudt van het werkelijk spel en omdat het ons in de verdeeldheid houdt. Verdeel en heers is immers hét enige ware spel.
Wat er onderhuids gebeurt, hoe onder de tafel wordt geschoven en ondergronds wordt opgebouwd, wat voor handjeklap er werkelijk plaatsvindt en wie er daadwerkelijk aan de touwtjes trekt, zal de gewone mens nooit (100%) weten. Dus kijken we naar een mooi toneelstuk om ondertussen net als bij ‘wie is de mol’ eindeloos te blijven speculeren over hoe het nu precies zit. Het interessante hiervan is, dat pas als het is afgelopen de kijker het zeker weet. Tot die tijd blijft het gissen en worden ze vooral lekker zoet gehouden.
Ondertussen weten velen dat het toneelspel dat via diverse media ons wordt voorgeschoteld, ons hypnotiseert en afleidt van datgene er werkelijk toe doet: verantwoordelijkheid en leiding nemen over ons eigen leven en gaan leven vanuit innerlijke autoriteit. Ons doel is joy en expansie. Helaas zitten velen aan de buis of social media gekluisterd en wordt al dat daar zichtbaar is gretig geconsumeerd als een koekiemonster dat nooit genoeg heeft. Met als resultaat dat angst en verdeeldheid het wereldbeeld domineren.
In plaats van het leven creëren van binnenuit, zijn we vooral inhalig geworden en stouwen we al die informatie die op ons af wordt gevuurd naar binnen. Hierdoor is er steeds minder ruimte (over) voor onze innerlijke wijsheid, laat staan dat we ernaar kunnen luisteren. De overvloed aan informatie, vooral bedoeld is om ons in angst te houden, te verwarren, te verdelen en te verzwakken, is ondertussen zo veel geworden, dat het nauwelijks meer te verteren is. En omdat ons systeem dat natuurlijk toch probeert, en al onze aandacht daar naartoe gaat, zijn we collectief moe, uitgeput, en bijna uit gestreden.
Dit komt omdat we de verkeerde strijd voeren. We voeren een externe strijd, terwijl de strijd om ons bewustzijn intern plaatsvindt. En die is er niet eens een van vechten, maar van overgave. Je bent wat je gelooft en wat je gelooft, bepaalt je werkelijkheid. Wie ben je, wie wil je zijn en in welke realiteit wil jij leven? Niemand gaat jou redden. Niemand brengt jou ten onder. Dat doe je echt zelf. En ja geloof als ook religie speelt hierin een rol. Maar niet zoals ons is geleerd. Wel zoals we vanbinnen weten. Maar die weg durft niet iedereen te gaan. Want dat betekent dat je moet erkennen dat niets is wat het lijkt en alles anders is dan gedacht. Ook jij.
De vraag is dus niet: Hoe loopt deze show af? Maar: Durf jij in de donkere diepte van je innerlijke wereld op zoek te gaan naar jouw innerlijk licht om je eigen duisternis te verlichten? Het is misschien ogenschijnlijk minder spectaculair, maar de uitkomst van deze reis is vele malen meer vervullend en bevredigend.
Liefs Eveline
Comments
Post a Comment