"Misschien DCD"

Kalinka A. Schouten

Kalinka A. SchoutenKalinka A. Schouten • 1e • 1e----3 m • 3 minuten geleden

Ik schrok me gisteren kapot.
Steunpunt Onderwijs Noord deelt een post over DCD.
Zonder context. Zonder juridische uitleg.

En dit is precies hoe het begint.

Een poster met een kindertekening, de vraag “Heeft Renée DCD?” en voorbeelden die iedereen wel ergens herkent: moeite met gym, veters strikken, plannen.

Een leerkracht heeft ooit ergens iets gehoord over DCD — op school, tijdens een training, via een collega — en denkt: dit herken ik, misschien.

Wat gebeurt er dan?
Die leerkracht doet wat testjes op basis van die poster.
Zonder medische onderbouwing.
Zonder diagnostisch kader.
Zonder enig idee wat dit betekent voor het dossier van een kind.
Het komt als notitie in het leerlingdossier: “misschien DCD”.
De IB’er wordt ingeschakeld en de observaties gaan naar het samenwerkingsverband.

Pas daarna worden ouders “betrokken”. Niet vooraf. Niet om toestemming te geven. Nee, als het traject al loopt.

GGZ-wachtlijst.
Geen diagnose, wél een ondersteuningsbehoefte - en aanvraag.
Medische gegevens worden gedeeld met het samenwerkingsverband — zonder dat je weet wat, wie of waarom.
Er wordt een arrangement opgesteld.
En voor je het weet ligt er een TLV en zit je kind gedwongen op het VSO.

Zeg je daar iets van? Dan ben je een “moeilijke ouder”. CJG of Veilig Thuis wordt erbij gehaald. De gemeente schuift aan. En zo is de cirkel rond.

Zonder toestemming.
Zonder ouderkennis.
Zonder juridische basis.

En nee — dit mág dus niet:
– AVG art. 6/9: medische gegevens? Alleen met expliciete toestemming.
– Jeugdwet art. 7.3.11: jeugdhulp alleen met instemming van ouders.
– WPO art. 21: ouders moeten tijdig en volledig geïnformeerd worden.
– Wet BIG art. 3/96: geen medische handelingen door onbevoegden.

Tijd om dit te stoppen. Bij het begin.