Een kind kan zich niet in tweeën delen

Een kind laat niet de helft van zichzelf thuis om zich om te toveren tot de leermachine die de school zo graag ziet. Een kind neemt - uit de aard der zaak - zichzelf helemaal mee, overal waar hij is. Dat is des kinds. Op school gaat het zogenaamd enkel om cognitie. De rest van je persoonlijkheid dien je thuis te laten. Leraren hebben een toverstafje waarmee ze elk kind omtoveren tot 'leerling'. Dan leg je je kind-zijn af. Dan ben je klaar voor school. En dan gaan we kunstjes doen. Dat noemen we dan 'leren'. Veel kinderen houden zich op school enorm in, om maar mee te mogen lopen en geen gedoe te krijgen. Ze vertonen gewenst gedrag. Maar je bouwt dan wel spanning op. Eenmaal thuis hebben ze tijd nodig om weer tot zichzelf te komen. Dat lukt niet elk kind - vandaar schooluitval. Het schoolse systeem is behoorlijk dwingend. Het is trouwens uitgevonden door volwassenen die zelf het contact met hun kindzijn zijn kwijtgeraakt. Deze "academisering" (mijn woord) is giftig voor de motivatie.