We durven niet, we verwijzen liever

Waarom lopen veranderingen, hoe nodig ook, zo verschrikkelijk langzaam? Of komen ze misschien helemaal niet van de grond?

Dat komt door de verwijscultuur. Het is altijd een andere partij die roet in het eten gooit.

Denken we. Hopen we. Fantaseren we. We komen namelijk bijna altijd wel weg met zo'n vingerwijzing. "Wij willen wel maar ja de ouders hè. Of het bestuur. Of het Ministerie. Of politiek in Den haag. O o wat maken die het ons moeilijk! We krijgen er scheve rugpijn van".
Misschen een beetje te makkelijk excuus? Lees wat Jitske Kramer te vetellen heeft.

Jitske KramerJitske Kramer   • FollowingVerified • FollowingCorporate Anthropologist. Professional Speaker. Tricky Times. Deep Democracy. Building Tribes. Jam Cultures. Human Dimensions.Corporate Anthropologist. Professional Speaker. Tricky Times. Deep Democracy. Building Tribes. Jam Cultures. Human Dimensions.2d • 2 days ago • Visible to anyone on or off LinkedIn

Wat echt pijn deed?

De stilte toen ik vroeg:  “Wat ga jij veranderen?”

Dat is wat Bas Turk, oprichter van TommyTomato schreef naar aanleiding van een lezing die ik gaf, samen met Dolf Jansen.

Bas schreef hier op LinkedIn:

“Vorige week zat ik aan tafel tijdens het Eatthis. en Caring Doctors diner-event bij Koppert Cress. Thema van de avond: voeding in het ziekenhuis. Jitske Kramer gaf een inspirerende presentatie met een boodschap die als een koude stilte in de zaal bleef hangen: het gaat niet om kennis, het gaat om moed.

Een zaal vol bestuurders, artsen, cateraars, telers en zorgaanbieders knikte instemmend: slechte voeding is onderdeel van het probleem, goede voeding van de oplossing. En dan toch, in ziekenhuizen zelf is het eten vaak om te huilen. Maar goed, dat wisten we al.

Wat echt pijn deed? De stilte toen Jitske vroeg: “Wat ga jij veranderen?”

Toen werd er ineens gewezen. Naar het bestuur. Naar het verdienmodel. Naar de pilot die ooit gedaan was.

Kleine stappen, veel mitsen en maren.

Maar wat ontbrak: lef, moed. Geen gebrek aan ideeën, wel aan mensen die durven te doen.

Vanaf de zijlijn weet iedereen precies hoe het moet.

Maar als je zélf aan de knoppen zit, blijken moed en daadkracht ineens een stuk schaarser.

Volgens Jitske is dat elke keer zo. Andere zaal, andere beslissers, zelfde vraag, zelfde stiltes.

Het wrange is: we willen wel, maar durven niet.

En misschien is dat wel waarom mensen als Nelson Mandela zo zeldzaam zijn. Niet omdat ze geen angst kennen, maar omdat ze er dwars doorheen stappen”

Tijdens liminaliteit hopen mensen op leiderschap dat onzekerheid wegneemt, gerust stelt, de weg wijst…en dat het geregeld zal worden….  maar dat zullen we toch samen moeten doen.

Heb jij meer macht of moed nodig?

hashtag#gezondegeneratie hashtag#voedinginonderwijs hashtag#TommyTomato