Leer je op school sociale vaardigheden?
- Get link
- X
- Other Apps
Petra Smolders 🌿Petra Smolders 🌿 • 1stVerified • 1stRegeneratief facilitator en cocreator bij Landvanwaarde ★ Maker van de Regeneratiekaart ★ Expert Natuurlijk Leren/Thuisonderwijs ★ Initiatiefnemer Geefeconomie ★ Multipotentialist ★ Woont in een camper ★Regeneratief facilitator en cocreator bij Landvanwaarde ★ Maker van de Regeneratiekaart ★ Expert Natuurlijk Leren/Thuisonderwijs ★ Initiatiefnemer Geefeconomie ★ Multipotentialist ★ Woont in een camper ★23m •
"Dat zou ik ook heel vervelend vinden."
Absoluut de meest gestelde vraag als ik vertel over thuisonderwijs is hoe onze kinderen dan sociale wezens worden. Niet zozeer een open vraag, maar één die meestal uitgaat van een diep ingesleten overtuiging dat scholen sociale plekken zijn waar alle sociale vaardigheden die nodig zijn in het leven geleerd worden. En dat als je daar dus niet naar toe gaat, je nooit echt sociaal zult worden.
Ik vertel nu tegenwoordig over Doris en haar schminkuurtje op de camping waar we wonen. Het schminken ontstond vanzelf, nadat ze drie keer een knutseluurtje had gedaan wilde ze ook graag kinderen schminken. We kochten wat spullen op Marktplaats en ze ging aan de slag. Elke zaterdag zat ze onder de grote tarp klaar om kinderen te schminken. Soms ging ze kinderen vertellen dat ze zich konden laten schminken, soms kwamen de kinderen vanzelf als ze zagen dat er geschminkt werd.
Op sommigen zaterdagen was het druk, zo druk dat er zich een lange rij vormde van kinderen die zich wilde laten omtoveren tot vlinder, piraat of vos.
Een keer waren er negen kinderen die stonden te wachten. Soms ging er even eentje op de trampoline voor wat afleiding, maar meestal stonden en zaten ze letterlijk in de rij, te wachten op hun beurt.
Doris was al 3 uur aan het schminken toen ze bij het laatste meisje aangekomen was, ze stond al zeker een uur te wachten. Doris was moe, had geen zin meer. Later vertelde ze me een van de meest sociale dingen die ik een kind ooit hebt horen zeggen. "Ik bedacht me dat, dat meisje zo lang had gewacht, en dat als ik dat meisje was geweest ik heel erg teleurgesteld zou zijn als ik dan toch niet geschminkt zou worden. Dus ik deed haar toch ook nog, en ze was er echt dolblij mee, dus voelde het heel goed dat ik haar zo blij had gemaakt door nog even door te zetten!"
Thuisonderwijs betekent voor ons dat onze kinderen de hele dag door in de samenleving zijn. Daar gebeurt vanalles waar ze op reageren, anticiperen, al hun hele leven lang. Met mensen jong en oud, stom en gezellig, betweterig en lief, vrijgevig en chagrijnig. Niet alleen in het weekend als ze geen school hebben, maar als onderdeel van het leven en dus van het leren en ontwikkelen. Dat is, weet ik nu, veruit de gezondste en normaalste manier om je te ontwikkelen tot een sociaal wezen. En de leukste!
Absoluut de meest gestelde vraag als ik vertel over thuisonderwijs is hoe onze kinderen dan sociale wezens worden. Niet zozeer een open vraag, maar één die meestal uitgaat van een diep ingesleten overtuiging dat scholen sociale plekken zijn waar alle sociale vaardigheden die nodig zijn in het leven geleerd worden. En dat als je daar dus niet naar toe gaat, je nooit echt sociaal zult worden.
Ik vertel nu tegenwoordig over Doris en haar schminkuurtje op de camping waar we wonen. Het schminken ontstond vanzelf, nadat ze drie keer een knutseluurtje had gedaan wilde ze ook graag kinderen schminken. We kochten wat spullen op Marktplaats en ze ging aan de slag. Elke zaterdag zat ze onder de grote tarp klaar om kinderen te schminken. Soms ging ze kinderen vertellen dat ze zich konden laten schminken, soms kwamen de kinderen vanzelf als ze zagen dat er geschminkt werd.
Op sommigen zaterdagen was het druk, zo druk dat er zich een lange rij vormde van kinderen die zich wilde laten omtoveren tot vlinder, piraat of vos.
Een keer waren er negen kinderen die stonden te wachten. Soms ging er even eentje op de trampoline voor wat afleiding, maar meestal stonden en zaten ze letterlijk in de rij, te wachten op hun beurt.
Doris was al 3 uur aan het schminken toen ze bij het laatste meisje aangekomen was, ze stond al zeker een uur te wachten. Doris was moe, had geen zin meer. Later vertelde ze me een van de meest sociale dingen die ik een kind ooit hebt horen zeggen. "Ik bedacht me dat, dat meisje zo lang had gewacht, en dat als ik dat meisje was geweest ik heel erg teleurgesteld zou zijn als ik dan toch niet geschminkt zou worden. Dus ik deed haar toch ook nog, en ze was er echt dolblij mee, dus voelde het heel goed dat ik haar zo blij had gemaakt door nog even door te zetten!"
Thuisonderwijs betekent voor ons dat onze kinderen de hele dag door in de samenleving zijn. Daar gebeurt vanalles waar ze op reageren, anticiperen, al hun hele leven lang. Met mensen jong en oud, stom en gezellig, betweterig en lief, vrijgevig en chagrijnig. Niet alleen in het weekend als ze geen school hebben, maar als onderdeel van het leven en dus van het leren en ontwikkelen. Dat is, weet ik nu, veruit de gezondste en normaalste manier om je te ontwikkelen tot een sociaal wezen. En de leukste!
[lh] En het antwoord op de vraag uit de titel: Ik denk dat school, omdat er daar nu eenmaal veel kinderen zijn, een plek is waar min of meer vanzelf, zowel georganiseerd als informeel, een klimaat kan ontstaan dat het zelf ontwikkelen van sociale vaardigheden mogelijk maakt. Maar wees eens eerlijl: het grootste deel van de tijd wordt tocch echt nog steeds besteed aan zitten, luisteren, oefeningen doen en toetsen maken. Daar wordt een kind echt niet sociaal van! De uitslag is dus: verdeeld, met naar mijn mening een overwicht aan vooral niet-geplande, toevallige, informele contacten. Het is nu eenmaal een plek waar kinderen zijn......
- Get link
- X
- Other Apps
Comments
Post a Comment