Iedereen hoogbegaafd!

 Iedereen is natuurlijk hoogbegaafd op zijn eigen manier. Ik zelf had het trouwens helemaal niet door totdat ik in mijn 50-er jaren ineens het licht zag. Dat ging inderdaad schoksgewijs. Een echtpaar dat hetzelfde proces had doorgemaakt, was hb-consultancy gaan doen en dat hielp me enorm. Op een dag zei ik tegen mezelf "Ja ik ben hb en dat hoort helemaal bij mij". Een van de gelukkigste dagen van mijn leven.

Pas na mijn ontslag, scheiding en verhuizing ging ik in de turbo.

Geen moment spijt van gehad.

Tegelijkertijd besef ik heel erg dat het tijdverspilling is om mezelf te dwingen ergens heel goed in te worden, alleen al omdat ik een megabrede belangstelling heb. Ambitie om ergens 'de beste' in te worden - die ambitie heb ik helemaal niet!

Wat niet wegneemt dat zoiets toch per ongeluk wel eens zou kunnen gebeuren..... altijd open blijven staan! Dat maakt het leven smeuïger.

Ik noem mezelf daarom altijd 'professionele amateur'.

Mezelf vergelijken met anderen vind ik tijdverspilling. Het concurrentiegen is bij mijn creatie door onze lieve God vergeten denk ik - of misschien wel als experiment eens een keertje niet uitgedeeld. Ik moest het maar eens uitvinden zonder.

Onderstaand verhaaltje van schrijver Kurt Vonnegut ken ik al een paar jaar maar het is zo tekenend, dat ik het graag met jullie deel.

En ik sta open voor persoonlijke verhalen want dat lucht op!

“Toen ik 15 was, heb ik een maand gewerkt aan een archeologische opgraving. Ik sprak op een dag tijdens onze lunchpauze met een van de archeologen en hij stelde dat soort 'kennismaken' vragen die je jongeren stelt: Sport je? Wat is jouw favoriete onderwerp? En ik zei hem, nee ik doe geen sport. Ik doe theater, ik zit in koor, ik speel viool en piano, ik volgde kunstlessen.

“En hij ging wauw. Dat is geweldig! En ik zei: 'Oh nee, maar ik ben er helemaal niet goed in. '

"En hij zei toen iets dat ik nooit zal vergeten en wat me absoluut versteld maakte omdat niemand ooit eerder zoiets tegen me had gezegd: 'Ik denk niet dat goed zijn in dingen het punt is om ze te doen. Ik denk dat je al deze prachtige ervaringen hebt met verschillende vaardigheden, en dat alles je dingen leert en je een interessant persoon maakt, hoe goed je ze ook doet. '

“En dat heeft eerlijk gezegd mijn leven veranderd. Omdat ik van een mislukking ben gegaan, iemand die nergens getalenteerd genoeg in was om uit te blinken, naar iemand die dingen deed omdat ik ervan genoot. Ik was opgevoed in zo'n prestatiegerichte omgeving, zo overspoeld met de mythe van Talent, dat ik dacht dat het alleen de moeite waard was om dingen te doen als je ze kon 'winnen'. "

Kurt Vonnegut