Problemen zijn verdienmodellen

 Ik heb iets heel bizars ontdekt: in ons land zijn problemen zoals lerarentekorten, bezuinigingen in de zorg, woningnood, het drama dat jeugdzorg heet, het gebrek aan passend onderwijs dat tot thuiszitters leidt, en bedenk er zelf nog een paar, die problemen worden niet opgelost.

En dat terwijl er wel miljarden aan geldstromen mee gemoeid zijn.

Hoe komt dat?

Het lijkt wel alsof problemen geldstromen veroorzaken. En dat kan je vrij gemakkelijk constateren.

Het lerarentekort zorgt elk jaar voor 2 à 3 miljard EXTRA dat naar de scholen toestroomt. Bestuurders zijn daar natuurlijk heel erg blij mee. Want ja, daar worden ze voor betaald: geld ontvangen en het weer verdelen, dat is het wel zo'n beetje.

Jeugdzorg verdient elk jaar vele miljarden aan uithuisplaatsingen en ondertoezichtsstellingen. Gezinnen gaan kapot, maar dat is niet interessant. De geldkraan gaat open en daar gaat het om.

Onze minister van Wonen gaat naar dure beleggersbeurzen en legt daar enthousiast uit dat de woningmarkt een aantrekkelijke investeringsmarkt is. Daarmee plaveide hij de weg voor de gigantische woningnood van nu, die vooral jongeren en starters treft. De één z'n probleem is de ander zijn winst. Daar was toch een spreekwoord voor?

En in de tussentijd gaan er ook weer vele miljarden naar ondoorzichtige constructies met adviesbureautjes die onzichtbaar voor de burger heel veel geld verdienen aan adviezen, onderzoeken en rapporten die hun weg vinden in de krochten van de overheidsburelen, zonder dat iemand enig benul heeft van hun meerwaarde. Maar ze rijden er wel in dure Tesla's van en hebben hun kantoren aan het Lange Voorhout.

Problemen worden dus niet opgelost, maar leiden wel tot verdienmodellen.