Mijn boze vuur

Even persoonlijk.

Er wordt wel eens over mij gezegd dat er een boos kind in me zit. Dat klopt ook. En even zo vaak zegt die persoon dan meteen erachteraan: maar boosheid is in feite een vorm van energie, van kracht. Ook dat beaam ik dan.

Ik weet soms niet wat ik hiermee aan moet, en soms weet ik het eigenlijk ook wel. Ik vergelijk die boosheid met vuur. Vuur is essentieel voor ons bestaan. Alleen te veel vuur is niet handig. Het lijkt er dus op dat ik er goed aan doe die 'power in me' te beheersen en goed getimed toe te passen. Want ik kan er veel mee bereiken! Ik ga een test doe of ik stemacteur zou kunnen worden. Ik denk dat je dan een brede range van emoties moet kunnen beheersen, van zachtaardig tot fel of krachtdadig. Je kent vast wel iemand die zoveel kracht in zijn stem legt, dat je er echt van onder de indruk bent. Ik bedoel dat positief, niet vanuit macht maar vanuit overreding.

Ik wil die boosheid niet kwijt. Maar wel nog sterker inzetten als middel.

Vandaag las ik weer met gebalde vuisten een blog van een ouder wiens kind, een puberjongen, op het VO vastloopt. O wat maakt mijn boosheid zich dan weer van me meester! Hoe vakkundig kun je een kind kapotmaken in deze dystopische wereld van opgedrongen rationalisme, toetsen en testen en onmenselijke aandacht. Ik kook dan van binnen. Ik voel die verontwaardiging alsof het mijn eigen kind is! Misschien wel alsof ik het zelf ben..... alhoewel ik zelf destijds toen "gewoon meeliep". Jaja.

Natuurlijk is het dan niet handig om dat brandende vuur even zijn gang te laten gaan. gaat niet helpen. "I would burn the house down". Maar wel helpt die felheid me om op te komen voor dit onrecht en met al mijn vermogens mee te helpen dit de wereld uit te helpen.