Spijt

Nog even, en dan is het nieuwe schooljaar in alle regio’s weer begonnen.

Het roept bij mij altijd herinneringen op van tijden waarin ik dingen deed, die ik nu never nooit meer zou doen.

Zo zie ik mij nog met buikpijn voor de badkamerdeur staan waarachter mijn kleine ventje zich verstopt had.

De deur op slot, zo stil als een muis.

En ik aan de andere kant.

Wanhopig.

Machteloos.

Mijn kind moest naar school.

Maar hoe ik hem daar ooit moest krijgen, dat wist ik niet.

Dus haalde ik maar weer de schroevendraaier, opende de deur en trok mijn kind de badkamer uit.

Gillend.

Schoppend.

Huilend.

Maar wat moest, moest.

Dus stopte ik hem in de auto, deed de deur op slot en vertrok.

Als er één ding is waar ik nu nog spijt van heb, dan is het dat ik toen steeds heb doorgezet.

Het heeft zoveel kapot gemaakt wat nauwelijks nog helen kan.

Niet alleen bij mijn kleine mannetje, ook bij mij en de rest van mijn gezin.

Inmiddels zijn we ruim tien jaar verder.

Mijn kleine mannetje is een paar koppen groter dan ik.

En ik ben jaren aan studie en onderzoek wijzer.

Als ik toen geweten had wat ik nu weet, had ik hem dat leed nooit aangedaan.

Dan had ik eerder het juiste gedaan.

Wil je weten wat 'het juiste' is?

Daarover zal ik de komende tijd berichten.

En dan nog even dit:

Vorige week zaterdag zette ik mijn nieuwe GRATIS e-book online over creatief denkende hoogbegaafde kinderen. De helden van de toekomst.

Het boek is inmiddels al 400 keer gedownload en al aan vele lezers doorgegeven.

Daar gaat mijn hart van zingen!

Want als er iets nodig is, dan is het dat deze kinderen op de kaart worden gezet!

Help je ook mee?

Download hier het gratis e-book en geef het door!

Lex blogt!