Enkele leefadviezen van een oude en enigszins wijze man

Waarom krijgt een mens zo veel leed te verduren tijdens zijn leven? Ik zal proberen te beschrijven hoe dat gaat, en wat je eraan kunt doen. Dit even schematisch, want dan kan ik mijn punt duidelijk maken.

Je krijgt 2x een schok in je leven. 

Je eerste schok

Die krijg je helemaal cadeau, want je vindt tijdens het opgroeien allerlei zaken op je weg zoals je ouders, de school, die ene oom met z'n losse handjes, je cavia gaat dood, je broertje heeft een handicap, een oma die sterft, een ongeluk, een faillissement etc. Er kan van alles gebeuren en je zal het voor je kiezen krijgen.

Waarom?

Daar leer je van, zeggen de mensen die vinden dat ze er iets van af weten.

Oké dus je leert jezelf copingmechanismes aan. Dat zijn strategieën om te overleven. De één stort zich op sport en wordt de beste tennisser of judoka van de wereld. De ander stort zich met overmatig enthousiasme op boekhouden. Een derde haalt de beste cijfers in geneeskunde. Met je ouders probeer je een soort modus vivendi uit te onderhandelen. Of je richt een protestbeweging op.

De één leert van zich af te bijten, terwijl de ander de beschutting van het hoekje van de kamer kiest. Welk gedragspatroon kies jij wanneer het spannend wordt? Meestal val je terug op basispatronen uit je vroege jeugd (regressie heet dat). Vechten, vluchten of beviezen.

Al die skills brengen je een heel eind. 

Maar dan.

Dan komt schok nummer twee.

Want alweer loop je ergens tegenaan: je wordt onverwacht ontslagen. Je zag het niet aankomen. Na een

heftige ruzie met je broer of zus kijkt deze je niet meer aan. Je huwelijk strandt. De lang beloofde erfenis gaat je neus voorbij. Je carrière komt stomend en sissend tot stilstand.

En je begrijpt er geen snars van.

Dat kan kloppen omdat je zo vergroeid raakt met je copingstrategieën, die tot deze crisis meestal goed gewerkt hebben, dat je niet in staat bent om je echte zelf te onderscheiden van je geconstrueerde zelf. Maar de buitenwereld spiest daar recht doorheen en dat doet me toch een pijn. They don't give a damn. Je krijgt een ticket om je leven eens te bekijken en opnieuw tegen het licht te houden. Veel mensen ervaren - naderhand, dat wel - zo'n crisis als een zegen omdat ze nieuwe inzichten aangereikt krijgen die eerst nog verborgen waren.

Dit wordt ook wel de Midlife Crisis genoemd.

De dag dat je wereld in elkaar stort. Een tegenslag die wordt gevolgd door nog een tegenslag, en nog een en nog een... totdat je helemaal geen houvast meer hebt. 

Dan zegt de ater-van-dienst of de loog-in-charge (zet er maar psych onder dan begrijp je het wel) "Welke persoonlijkheidsstoornis heeft u?" Jij raakt, met je laatste restje branie nog in je, even in verontwaardiging "Ik!?!? Een stoornis???" "Ja" verzacht de ater of loog, dat moet wel even omdat we in uw dossier een oorzaak voor het lijden moeten aangeven. Of... eigenlijk, om eerlijk te zijn: we moeten iets aanvinken om ons geld te krijgen. Moegestreden doe je maar met het circus mee.

Let wel: wat jij overtuigend altijd hebt ingezet als copingstrategie, en mét succes, wordt nu ineens persoonlijkheidsstoornis genoemd!? Kun u dat even uitleggen meneer de loog of mevrouw de ater! Nee dat kunnen ze niet. Maar laat me een poging doen. Ik denk, dat het hem vooral zit in de eenzijdigheid van jouw copingstrategie. Als je altijd confrontaties uit de weg bent gegaan en die ene situatie doet zich voor dat je wel voor je eigen keuze moet staan, en het dan toch laat afweten ook al zweeft er een engeltje boven je hoofd dat je influistert "Toon nu je bravoure want je hebt gelijk" en het dan toch niet doet, ja dat was dat ene moment waarop je besefte dat je die ene skill die je altijd ontlopen hebt, toch wel even nodig had.

Ander voorbeeld: je haalt het ene diploma na het andere en wordt steeds beter in een verbluffend aantal skills en werkgebieden. Toch word je steeds maar afgewezen bij sollicitaties. Wat ze je niet durven zeggen is, dat je overgekwalificeerd bent. Je bent te goed, te breed. En dan moeten ze je niet. Je hecht zo ontzettend aan de kennis die je jezelf hebt toegeëigend en je kunt dat ook nog eens laten zien met officiële bewijzen, maar..... daar sta je dan. Langs de kant van de weg. Bij de bushalte. Maar als je goed kijkt is de buslijn al lang geleden opgeheven.

Sorry, ik moet het niet al te dramatisch maken, ik draaf een beetje door ;-).

Dus je tweede crisis krijg je er ook gratis bij, bij dit hele pakket.

En je derde levensfase biedt je alle kansen om tot Grote Inzichten te komen. Of je begint het hele circus weer overnieuw, dat kan ook.

Karma is a bitch.