Je stralende lach
Ik heb een gedicht geschreven over onze dochter van 6...Deze foto van haar raakte me omdat toen alles nog goed was...ik moest mijn emoties even kwijt en dit lukt mij vaak redelijk op deze manier...waarschijnlijk herkenbaar daarom deel ik het hier ♡
Daar sta je dan als prulleke van twee
Als onbeschreven blad gelukkig en tevree
Je raakte geroerd door een prachtig lied
Tranen over je wangen omdat je doorziet
Je was te wijs voor een dreumes kind
Jouw gedachten verstopt in een labyrint
Je was 6 maanden toen riep je de naam van je grote zus
Het was het begin van een oneindige lus
Jouw brein leek nooit stil te staan
Associatief, redenerend, simultaan
Je zong je eigen wijsje
Was een dapper meisje
Je keek verrukt naar de kronen in de bomen
De nerven in het blad
En noemde mij een schat
Je wist dat ik het wist
Dat wat je nodig had en ik je zag
Ik zag het aan je lach
Nooit was je bang
Je relativeerde al zo lang
De eerste schooldag nam je zoals die was
Zelfverzekerd, jij en je tas
Rekenen en lezen had je thuis al vaak gedaan dit zou op school vast ook zo gaan
Jouw klasgenootjes speelden in de poppenhoek
Lazen geen boek maar knoeiden met koek
Precies zoals het hoort in groep 1
Maar niet voor iedereen
Je dacht dat je raar was, zo anders dan de rest
Je wilde erbij horen en deed niet meer je best
Jouw talenten verdwenen in de huishoek
En smeerde trots met koek
Jouw brein raakte ondervoed
Je vouwde van papier een hoed
Je plakte een bij en reeg de kralen in een rij
Je werd stiller dan stil je was niet meer blij
Je zong van bruintje beer
Het was je eigen wijs niet meer
Je verloor je zicht op detail en getal
Geen nerven geen geuren noch het heelal
Je kreeg buikpijn en angsten
Voor de dood en nog meer
Een meisje van 5
Je kon niet meer
Ik ben mijzelf verloren
Riep je met handen op je oren
Bange tranen op je wang
Onveilig op school al veel te lang
Het zweet staat in je handen
Je klapperd met je tanden
Niemand die je ziet en je kan horen
Een trauma werd geboren
Je wist dat ik het zag
Het ontbreken van je lach
Je ogen leeg en verzonken
Een schim van wie je was, bijna verdronken
Bijna...ik nam je bij me op schoot
Ook al ben je zo groot
Terug naar je veilige haven
Je kern en je gaven
Terug naar jezelf naar wie je echt bent
Je lachte met tranen 'mama omdat je me kent'
Voorzichtig durf je weer te proberen
Redeneren en floreren
Samen op zoek naar een nieuwe school in de buurt
We hebben al even samen gegluurd
Een nieuwe klas welke past als een warme jas
Opnieuw vol zelfvertrouwen jij en je tas
Je brein weer gevoed
In jouw ogen een gloed
Opnieuw gelukkig en tevree
Als meisje van drie keer twee
Maar bovenal jouw lach
Wanneer jij jezelf beschrijven mag ♡
Comments
Post a Comment