Waar de macht werkelijk huist, houdt de taal op
Column: Machiavelli over Dick Schoof – De schaduw die premier werd
door Max von Kreyfelt
Want Dick Schoof is geen politicus. Hij is een functie in menselijke vorm. Een loopbaan als stille kracht achter de schermen – AIVD, NCTV, IND, Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding – een cv dat leest als de gebruiksaanwijzing van de diepe staat. Geen spreker, geen ideoloog, geen democraat pur sang. Perfect dus.
Machiavelli zou het waarderen: een leider zonder gezicht, zonder verhaal, zonder achterban. Want een prins die niets belooft, kan ook niets breken. En een vorst die niets zegt, hoeft zich nooit te verantwoorden. Dick is niet gekozen, hij is gearrangeerd — zoals een schilderij in een donkere kamer. Je ziet het niet, maar het bepaalt de sfeer.
En dat is briljant. In een tijd waarin populisten schreeuwen en progressieven preken, komt Schoof als een bureaucratische mist over het Binnenhof. Hij spreekt in beleidskaders, denkt in structuren en gelooft dat transparantie een risicoanalyse is. Ideaal. De massa wil leiderschap? Geef ze rust. De Kamer wil debat? Geef ze procedure. Europa wil regie? Geef ze compliance. Iedereen krijgt iets — niemand krijgt grip.
Machiavelli zou zijn pen pakken en noteren:
“Laat uw vorst ondoorgrondelijk zijn, zijn verleden complex, zijn bedoelingen ambigue. Laat hij niet geliefd zijn, niet gevreesd — maar eenvoudigweg onvermijdelijk.”
Dick Schoof, de onvermijdelijke.
En wanneer het volk zich afvraagt: wie is deze man eigenlijk? Dan volgt stilte. Geen visie. Geen passie. Alleen een beveiligde deur en een rapport in conceptversie. Machiavelli glimlacht. Want waar de macht werkelijk huist, houdt de taal op.
Comments
Post a Comment