Dit systeem maakt kapot wat het denkt te beschermen
- Get link
- X
- Other Apps
Karin KeldersKarin Kelders • 1e1eSpecialist in verborgen patronen, trauma bij ouderschap. Struggles op school & opvoeden. Voor ouders die meer rust willen in hun gezin. Omdat jij je kind echt wil zien en horen. .Specialist in verborgen patronen, trauma bij ouderschap. Struggles op school & opvoeden. Voor ouders die meer rust willen in hun gezin. Omdat jij je kind echt wil zien en horen. .8 m •
💫Ten prooi van de instanties"💫
Door schooluitval.
Soms wordt het als ouder onmogelijk gemaakt om je kind te beschermen.
Je raakt verstrikt in een web van regels, oordelen en dwang.
Je "moet" meewerken, je "moet" duwen, trekken, aanpassen.
Zo niet, dan ben je “niet gemotiveerd”, “onvoldoende meewerkend”, of erger: een melding bij Veilig Thuis.
Ik weet hoe dat voelt.
Wij zijn bijna gebroken onder het gewicht van goedbedoelde maar destructieve adviezen.
Toen onze zoon vastliep en thuis kwam te zitten, volledig kapot mocht hij niet mee naar opa en oma.
Zelfs niet even mee boodschappen doen.
Want dat zou ‘te gezellig’ zijn, en dan zou hij geen motivatie meer hebben om terug naar school te gaan.
Hij mocht ook niet gamen.
Terwijl dat zijn enige lichtpuntje was. Zijn enige manier om contact te maken met anderen.
Want als je kind uitvalt, valt ook het hele sociale leven weg. Omdat niemand je begrijpt.
Wat overblijft is leegte, eenzaamheid. En dan wordt zelfs het kleinste beetje licht hem nog ontnomen.
Dat deed pijn.
We kregen veel slecht advies. Onbedoeld, maar schadelijk.
Zichtbaar gedrag werd leidend, niet de pijn eronder.
Tot ik durfde te gaan staan. Niet tegen, maar vóór ons kind.
Niet langer meegaan in de druk, maar luisteren naar wat "écht" nodig was.
En vanaf daar begon onze weg terug.
We gingen hulp zoeken buiten de reguliere zorg. Trauma therapie, opstellingen, systemisch werken, lichaamsgericht.
We leerden kijken naar de kern, naar patronen, naar ons zelf achter het gedrag.
En de verbinding met mijn kind werd sterker dan ooit. Wij begrepen elkaar. En ik kon dat steeds beter verwoorden .
Door emoties te reguleren en woorden te geven aan frustraties, zodat we anders leerde te reageren op elkaar.
Ik ben opleidingen en cursussen, webinars gaan volgen, en heb boeken verslonden om anders te leren kijken en terug te "voelen".
Weer op je eigen intuïtie te vertrouwen.
Op een gegeven moment zagen instanties dat we sterker werden.
Te sterk.
We pasten niet meer in het systeem.
We waren geen prooi meer die half dood lag te spartelen en makkelijk te grijpen was, maar hashtag#wakkerschudders.
En daar wordt niet altijd goed op gereageerd.
Maar het is nodig.
Want dit systeem maakt kapot wat het denkt te beschermen.
Vandaag ondersteun ik andere ouders in datzelfde proces:
Leren zien, durven staan, terugkomen in je kracht.
Want als je anders kijkt, komt de kern naar boven.
En dan kan heling beginnen.
Herken je dit?
Je mag je verhaal delen. Je bent niet alleen.
Samen staan we sterker juist als het systeem je uit elkaar probeert te trekken.
Wil je een kennismakingsgesprek of zelf onderzoeken wat jij kunt doen, vraag deze aan op :info@deverborgenschatten.nl
Groetjes Karin.
❤️
Door schooluitval.
Soms wordt het als ouder onmogelijk gemaakt om je kind te beschermen.
Je raakt verstrikt in een web van regels, oordelen en dwang.
Je "moet" meewerken, je "moet" duwen, trekken, aanpassen.
Zo niet, dan ben je “niet gemotiveerd”, “onvoldoende meewerkend”, of erger: een melding bij Veilig Thuis.
Ik weet hoe dat voelt.
Wij zijn bijna gebroken onder het gewicht van goedbedoelde maar destructieve adviezen.
Toen onze zoon vastliep en thuis kwam te zitten, volledig kapot mocht hij niet mee naar opa en oma.
Zelfs niet even mee boodschappen doen.
Want dat zou ‘te gezellig’ zijn, en dan zou hij geen motivatie meer hebben om terug naar school te gaan.
Hij mocht ook niet gamen.
Terwijl dat zijn enige lichtpuntje was. Zijn enige manier om contact te maken met anderen.
Want als je kind uitvalt, valt ook het hele sociale leven weg. Omdat niemand je begrijpt.
Wat overblijft is leegte, eenzaamheid. En dan wordt zelfs het kleinste beetje licht hem nog ontnomen.
Dat deed pijn.
We kregen veel slecht advies. Onbedoeld, maar schadelijk.
Zichtbaar gedrag werd leidend, niet de pijn eronder.
Tot ik durfde te gaan staan. Niet tegen, maar vóór ons kind.
Niet langer meegaan in de druk, maar luisteren naar wat "écht" nodig was.
En vanaf daar begon onze weg terug.
We gingen hulp zoeken buiten de reguliere zorg. Trauma therapie, opstellingen, systemisch werken, lichaamsgericht.
We leerden kijken naar de kern, naar patronen, naar ons zelf achter het gedrag.
En de verbinding met mijn kind werd sterker dan ooit. Wij begrepen elkaar. En ik kon dat steeds beter verwoorden .
Door emoties te reguleren en woorden te geven aan frustraties, zodat we anders leerde te reageren op elkaar.
Ik ben opleidingen en cursussen, webinars gaan volgen, en heb boeken verslonden om anders te leren kijken en terug te "voelen".
Weer op je eigen intuïtie te vertrouwen.
Op een gegeven moment zagen instanties dat we sterker werden.
Te sterk.
We pasten niet meer in het systeem.
We waren geen prooi meer die half dood lag te spartelen en makkelijk te grijpen was, maar hashtag#wakkerschudders.
En daar wordt niet altijd goed op gereageerd.
Maar het is nodig.
Want dit systeem maakt kapot wat het denkt te beschermen.
Vandaag ondersteun ik andere ouders in datzelfde proces:
Leren zien, durven staan, terugkomen in je kracht.
Want als je anders kijkt, komt de kern naar boven.
En dan kan heling beginnen.
Herken je dit?
Je mag je verhaal delen. Je bent niet alleen.
Samen staan we sterker juist als het systeem je uit elkaar probeert te trekken.
Wil je een kennismakingsgesprek of zelf onderzoeken wat jij kunt doen, vraag deze aan op :info@deverborgenschatten.nl
Groetjes Karin.
❤️
- Get link
- X
- Other Apps
Comments
Post a Comment